Ang Pagtatagumpay ng Pinoy sa Buhay

Habang ako ay nagbabasa ng mga artikulo patungkol sa pera sa internet, nabasa ko ang isang pahayag ng isang OFW sa Gitnang Silangan. Ikinuwento niya ang paghihirap, pasakit, at pagtitiis ng mga kababayan nating Pilipino sa ibang bansa habang ang kani-kanilang pamilya ay masaya at masaganang namumuhay sa Pilipinas. Sa pagpapatuloy ng kanyang kwento, ikinumpara niya ang mga buhay ng mga kababayan nating OFWs sa mga buhay ng mga naiwang pamilya sa Pilipinas. Sabi niya, habang siya ay nagpapakahirap magtrabaho at hindi kumakain ng sapat, ang pamilya niya ay nagpapakasasa, nabibili ang anumang gustihin at hindi man lang inaalala ang kanyang kalunos-lunos na sitwasyon sa ibang bansa. Halos lahat ng kanyang kinikita sa pagtatrabaho ay ipinapadala niya sa kanyang pamilya sa Pilipinas, at kung minsan ay wala ng natitira para sa kanyang pansariling gastusin.

Ang katayuan sa buhay ng ating mga modernong bayani sa ibang bansa ay sadyang mahirap. Lahat ng pagtitiis ay kanilang ginagawa may maipadala lamang sa pamilya. Sila ay sagad sa pagtatrabaho. Hindi inaalintana ang lungkot at pangungulila sa pamilya. Lahat sila ay may iisang layunin, ang maiangat ang pamilya sa kahirapan at mabigyan sila ng magandang buhay. Ako ay saludo sa kanilang kasipagan at pagbibigay sakripisyo. Sila ay isa sa aking mga inspirasyon sa pagsulat sa blog na ito. Nais kong ibahagi sa kanila ang aking kaalaman sa tamang paghawak ng pera, para narin sa kanilang tagumpay.

Ayon sa artikulo na galing sa New York Times, ang mga kababayan nating Pilipino na nagtatrabaho sa ibang bansa ay may malaking kontribusyon sa patuloy na paglago ng ekonomiya ng Pilipinas. Ang perang kanilang ipinapadala sa Pilipinas ay sampung porsyento ng kabuuang GDP ng ating bansa. Ang GDP ang nagsisilbing batayan sa pagsukat ng pagunlad ng isang bansa. Malinaw na ang ating mga kababayang OFWs ang isa sa mga dahilan sa patuloy na pag-unlad o pagyaman ng Pilipinas, kaya naman sila ay tinatawag natin ngayong “Bagong Bayani.”

Kung ako ang tatanungin, tama nga ba ang ipadala halos lahat ng kinikita sa pamilya sa Pilipinas? Ito ay tama para sa ating mga Pilipino dahil tayo ay may sensitibong damdamin pagdating sa pamilya. Hindi tayo gumagamit ng “common sense,” ang ginagamit natin ay ang ating emosyon. Iniisip natin na kailangan tayo ng ating pamilya at nararapat lamang na magsakripisyo para sa pagkakaroon nila ng magandang buhay. Ngunit kung ito ay iyong pag-aaralan ng mabuti ng may lohika, ito ay hindi tama sa matematekang paraan. Tama lamang na ibahagi ang iyong kinikita sa iyong pamilya, pero hindi halos lahat. Papaano ka yayaman kung halos lahat ng iyong kinikita ay ipinapadala mo sa iyong pamilya? Papano ka mabubuhay ng marangal, habang ikaw ay nasa ibang bansa kung ang sarili mong gastusin ay hindi mo maibigay sa iyong sarili?

Padalhan mo ang iyong pamilya ng hindi hihigit sa kanilang mga pang araw-araw na pangangailangan. Ayon sa kasabihan “Bigyan mo ng isda ang isang tao at siya ay kakain. Turuan mo siyang mangisda at siya ay may makakain habang buhay.” Sanayin mong hindi regular na suportahan ng pinansiyal ang iyong pamilya sa Pilipinas. Bigyan mo sila ng kakayahan na suportahan ang kanilang sarili upang maging malaya ka sa napakalaki at napakahirap na obligasyong ito. Mag-ipon ka ng agresibo ng may buong bilis.
Mag-impok ka ng mag-impok hanggang sa marating mo ang punto na ikaw ay may kakayahan ng magsarili at kumawala sa iyong trabaho at makabalik sa Pilipinas upang magtatag ng iyong sariling trabaho o negosyo. Kung ikaw ay nagtitiis sa ibang bansa, nararapat lamang na sila ay magtiis din habang inaayos mo ang iyong buhay at ang iyong pananalapi. Kapag ikaw ay mayroon ng malaking kakayahang pinansiyal, lalawak ang iyong kapabilidad na tulungan ang iyong pamilya pagdating sa pera, at mapapabilis ang pagbibigay mo sa kanila ng magandang buhay. Sapagkat kung ikaw ay matagumpay sa pera, sila rin ay magtatagumpay.

Nasabi ko na malaki ang kontribusyon ng mga kababayan nating OFWs sa ekonomiya ng Pilipinas. Kung ikaw ay magtatanong, kung gagawin mo ang aking sinasabi, hindi ba iyon kabaligtaran ng pagtulong sa ating bansa? “Kung kokonti lang ang ipapadala ko sa Pilipinas, hihina ang ekonomiya at lalong maghihirap ang ating bansa.” Kung iyong gagawin ang aking minumungkahi, lalong lalago ang ating ekonomiya, lalong tataas ang antas ng pamumuhay sa Pilipinas. Hindi ba mas maganda, imbes na magpadala ka ng pera, ay umuwi ka ng may malaking pera na maaari mong ipuhunan sa negosyo sa sariling ekonomiya ng ating bansa? Kung marami sa ating mga kababayang OFWs ang gagawa nito, dadami ang mga negosyo, marami ang magkakatrabaho, at sisigla ang pangkalahatang ekonomiya ng ating bansa. Mas malaki ang maitutulong mo kung ikaw ay babalik sa Pilipinas ng matagumpay sa pera.

Bilhin mo ang ideyang ito. Pag-isipan mo ng mabuti, kurutin mo ang iyong imahinasyon. Talasan mo ang iyong lohika. Ito ang gusto ng ating Amang Diyos para sa iyo. Gusto ka niyang magtagumpay. Hinahanda ka niya sa isang matagumpay na buhay. Ikaw ay nilikha upang magtagumpay; ikaw ay may kakayahan na umakyat sa rurok ng tagumpay. At ikaw, mahal kong bayani, ay natatangi at kakaiba sa lahat. Ikaw ay may pagsisikap, pagtitiis, at pag-uugali upang matamasa ang isang napakagandang buhay.